Wielu rodziców zapomina, że zakazując czegoś swoim dzieciom, konieczne jest wyjaśnienie przyczyny zakazu. Zrozumiałem korzyści płynące z tej prostej techniki nie tylko z przykładów znanych matek, ale także z własnej. Podzielę się z Wami kilkoma historiami.
- Zakazy bez słów nie skutkują
Mój bliski przyjaciel pracuje jako fryzjer. Pewnego dnia z oburzeniem opowiedziała mi jedną historię, która wydarzyła się w pracy.
Ponieważ pracuje także w weekendy, ale nie ma przedszkola, musiała zabrać ze sobą córkę (3 lata) do fryzjera. Na początku wszystko było spokojne, dziecko miało coś do roboty, ale zabawki szybko się nudziły.
W tym czasie przybyła młoda dziewczyna, która miała piękną torbę z błyszczącym łańcuchem. Dziewczyna położyła torebkę na siedzeniu obok siebie i, czekając na swoją kolej, zakopała się w telefonie.
Takie działanie samo w sobie wywołuje nieposłuszeństwo.
Oczywiście dziecko przyciągnęła nowa, jasna zabawka. Dziecko bez pytania zaczęło szarpać torebkę, a nawet ją założyło. Dziewczyna zauważyła, była oburzona, zwróciła się do mojej przyjaciółki. To samo po prostu wyrwało łańcuch z jej rąk.
Dziecko nie rozumie działań niemotywowanych. Zobaczyła „zabawkę”, zabrali ją bez wyjaśnienia. W rezultacie dziecko nie zrozumiało przyczyn tego działania i było zdenerwowane.
Oczywiście bez odpowiedniego wyjaśnienia dziewczyna ponownie sięgnęła po torebkę innej osoby. Właściciel poczynił bezpośrednie obserwacje bezpośrednio do niej, a jej matka ponownie zabrała torbę bez wyjaśnienia. Nie przyniosło to żadnego rezultatu i sytuacja się powtórzyła.
W rezultacie dziecko wybuchło płaczem, a dziewczyna wzięła rzeczy i wyszła. Przyjaciel parsknął pogardliwie, że dorośli wychowali go źle. Ale my wychowujemy wychowanie i pewna wina leży po jej stronie. Co było nie tak w tej sytuacji?
Matka powinna była zabrać torebkę córki i powiedziała, że nie można dotykać rzeczy innych ludzi.
Rozwiązanie jest proste, a efekt jest bardzo ważny. Mózg dziecka nie zawsze jest w stanie dokładnie zrozumieć, jak postępować w określonej sytuacji, dlatego dziecko potrzebuje wyjaśnienia. W przeciwnym razie powtórzy doskonałe działanie, nie rozumiejąc konsekwencji.
- To niemożliwe, bo tak powiedziałem ... Gdzie jest motyw?
Innym ważnym problemem wyjaśniania dzieciom ich zakazów jest brak specyficzności. Każdy zakaz musi być odpowiednio uzasadniony.
Gdy byliśmy na wakacjach, na plaży obserwowałem następującą sytuację. Chłopiec, najwyraźniej 3-4 lata, nie chciał nosić panamskiego kapelusza. Matka nadal uparcie ją odciągała.
Dzieciak zdjął kapelusz panamy, wyrzucił go, a matka nadal go zakładała i denerwowała się. Najwyraźniej zdała sobie sprawę, że bez wyjaśnienia to nie zadziała. Następnie nastąpił dialog:
- Załóż kapelusz Panama.
„Nie chcę”.
- Bez panamy jest to niemożliwe.
- dlaczego
„Ponieważ tak powiedziałem.”
Na twarzy dziecka wyraźnie odczytano nieporozumienie. A matka, jak gdyby nic się nie stało, nadal się opalała. Osobiście uważam, że takie podejście jest całkowicie błędne. Wyrażenie „Ponieważ tak powiedziałem” oczywiście pokazuje władzę rodzicielską, ale nie zawiera żadnej moralnej chwili.
Co należy zrobić w tej sytuacji?
Na pytanie dziecka „Dlaczego?” Należało udzielić konkretnego wyjaśnienia. Na przykład: „Ponieważ bez panamy twoja głowa będzie bolała od słońca”. Wyjaśnienie jest proste, ale motywy są jasne dla dziecka.
Będąc bardzo dociekliwymi, małe dzieci chcą wiedzieć wszystko o wszystkim, w tym przyczyny pewnych działań. Zarówno rodzicielskie, jak i własne.
- Krzyczenie i przeklinanie nie jest najlepszą alternatywą dla spokojnego wyjaśnienia
Ale ta historia jest bezpośrednio ze mną związana. Moja córka i ja odpoczywaliśmy w parku przy placu zabaw. Kiedy rozmawialiśmy z mumiami, dzieci były zajęte na piasku.
W pewnym momencie jedna z matek podskoczyła gwałtownie i zaczęła krzyczeć na całą platformę, aby dziecko wrzuciło czyjąś zabawkę znalezioną głęboko w piasek. A wszystko to wykonano w tonie imperatywnym.
Sąsiad wtedy do mojego ucha powiedział: „Słuchaj, krzyczenie ma tyle sensu. Dziecko nie zrozumie ”. Zgodziłem się z nią, a potem popełniłem ten sam błąd, ale już w domu.
Moja córka chciała zagrać w tablet, chociaż było już za późno i musiałem położyć ją do łóżka. I ty pewnie wiesz, jak trudno jest znosić dziecko, jeśli w ogóle nie chce spać. Dlatego już bardzo zmęczony powiedziałem podniesionym głosem, że nikt nie będzie grał. A potem przypomniałem sobie, co wydarzyło się w ciągu dnia.
- Przeczytajmy z tobą lepiej w nocy, abyś spał spokojnie i słodko. A gra w nocy jest zła, nie dają dobrych snów snom.
Tak po prostu byłem w stanie nie tylko wyjaśnić mój zakaz, ale także skorzystać z niego. Obietnica ciekawej bajki sprawiła, że jej córka szybko poszła spać, a podczas czytania szybko zasnęła.
Spośród wszystkich sposobów wyjaśnienia zakazów rodzicielskich, krzyczenie jest najgorszą opcją. Wpływa to negatywnie na psychikę i samoocenę dziecka, a ponadto na pewno nic nie może wytłumaczyć!
Mam nadzieję, że te historie będą przydatne i moralizujące, ponieważ każdy z nas, przynajmniej raz, pomylił się, zabraniając dziecku czegoś.
(Brak ocen)
Ładowanie ...
